Mladá Boleslav i Mnichovo Hradiště
Nadszedł kolejny dzień, ale dało się zauważyć pewną zmianę. Wczoraj było tak ciepło, że ubieraliśmy cienkie koszulki, a dzisiaj termometr wskazywał 4 stopnie! Brr… Biorąc pod uwagę kaprysy pogody, trzeba ewakuować się tam, gdzie jest ciepło, czyli najlepiej na południe. Dlatego ubrani jak niedźwiadki, pojechaliśmy do Mladá Boleslav w Czechach, gdzie mieści się muzeum Škody i gdzie termometr pokazywał 16 stopni na plusie.
Programista już od dawna wspominał, że chce się wybrać do tego muzeum. Wspierając jego miłość do starych samochodów i pobudzając własną ciekawość – jakimi wehikułami poruszano się przed wiekami – bardzo chętnie tam się wybraliśmy.
Kupiliśmy bilety i udaliśmy oglądać stare samochody. Minęliśmy kilka egzemplarzy Škody i znaleźliśmy się przed ogromną półką, na której, pod sam sufit (jak w magazynie), były poukładane auta. Z dołu można zobaczyć co się znajduje na najniższych półkach, ale o egzemplarzach z samej góry można zapomnieć. Jak mamy dostać się na najwyższą kondygnację, żeby zobaczyć unikalne modele? Ktoś ma niezłe poczucie humoru… Cóż, przekonaliśmy się po raz kolejny o tym, że Czechy to dziwny naród, z jeszcze dziwniejszymi pomysłami.
Pooglądaliśmy samochody znajdujące się na poziomie naszego wzrostu (najważniejsze, że można było z bliska zobaczyć motoryzacyjną miłość Programisty, czyli Škodę 110R), przyjrzeliśmy się chronologicznie ułożonym silnikom, rowerom i motorowerom oraz różnym zdjęciom umieszczonym na ścianach. Już mięliśmy wyjść, kiedy jeden z pracowników obsługi zaproponował dodatkowe zwiedzanie depozytorium. Co nas ucieszyło. Zostaliśmy zaprowadzeni do osobnej hali, w której znajdują się prywatne samochody oddane na przechowanie muzeum. W depozytorium znajduje się sporo aut, z których większość stanowią prototypy, różniące się od tych produkowanych (np. mają silnik z przodu) lub w ogóle nie zostały dopuszczone do produkcji.
W drodze powrotnej (czekało nas kolejne 100 km drogi), zatrzymaliśmy się w miejscowości Mnichovo Hradiště, gdzie wznosi się sporej wielkości pałac. Powstał on na przełomie XV/XVI wieku i należał do rodu Valdštejnów. W skład kompleksu pałacowego wchodzi pałac główny, teatr, stajnie, oranżerie, pawilon ogrodowy, a także klasztor kapucyński, kościół i kaplica.
Ogrody są zadbane, a budynki prezentują się dosyć ładnie, chociaż można by o nie bardziej zadbać, ale nie będę się czepiać.
W drodze powrotnej przejeżdżaliśmy przez górzyste tereny i wioski, gdzie większa część trasy przypominała serpentyny, z obu stron porośnięte gęstym lasem albo łąkami. W górach pogoda jest zmienna, co mogliśmy zaobserwować. W jednej chwili świeciło słońce, a kilometr dalej wjechaliśmy w tak gęstą mgłę, że trudno było cokolwiek dostrzec w odległości 20 metrów. W pewnym momencie zerwał się wiatr i przesuwał przed nami mgłę, jak jakąś zasłonę. Wrażenie niesamowite.
Podsumowując: Dzień spędziliśmy w cieple i w otoczeniu pięknych krajobrazów. Zwiedziliśmy muzeum motoryzacji i dobrze się bawiliśmy. Porównując muzeum Tatry z muzeum Škody, to te pierwsze ma o wiele więcej samochodów, które są udostępnione zwiedzającym w przemyślany sposób – wszystkie modele są dostępne na wysokości zwiedzających, czego w muzeum Škody zabrakło.
02.05.2014
